این روزها ایام شهادت مظلومانه مادری است که او را بانوی زنان عالم و ام الائمه خوانده اند. مادری که حسن، حسین و زینب (سلام الله علیهم) را در دامان خود تربیت کرد، تا هر یک، همچون خود او، الگویی برای امروز باشند، نه فقط اسطوره هایی دست نیافتنی!

الگوهایی برای صبر و جهاد و ...

این روزها، در مجلس عزای این بانوی بزرگ که می نشینم، از اعماق جان می گریم. اما گریه ام فقط به این خاطر نیست که دخت نبی اکرم(ص) را چنین بی رحمانه و بی گناه کشتند(1)، بلکه بیشتر از این بابت است که مسلمانان (بخوانید منافقان) را چه شد که این گونه گستاخانه شمشیر بر پاره تن پیامبر(2) می کشند و این چنین بی شرمانه حریم ملکوتی او را در میان کوچه ای که هنوز عطر نبی در آن جاری است می شکنند؟؟!! گریه ام از این بابت است که کاش بودم آن لحظه، آنجا، تا با تمام قوا مقابل این جاهلان پست بایستم و تا پای جان از حریم ولایت دفاع کنم.

اما این آرزو چندان هم دست نایافتنی نیست!

این روزها، مصادف با ایام دیگری هم هست و آن، یوم النکبت، شصتمین سال تاسیس رژیم غاصب و ستمگر صهیونیستی است. این روزها نیز مادرانی هستند، که در دامان خود فرزندانی مسلمان و مبارز پرورش دادند. پسرانی عاشورایی و حسینی که تا آخرین قطره خون خود در مقابل دشمن ایستاده اند و دخترانی که همچون زینب (س) در برابر همه سختی ها و مصیبت ها صبر کرده اند.

آری، امروز نیز همچون ???? سال پیش، خانه هایی هستند که در کوچه هایی غربت زده و در پس سکوت میلیون ها مسلمان، درهاشان به آتش کشیده می شود. مادرانی هستند که در دفاع از دینشان پشت درها می ایستند و دست ستمگر یزیدیان امروز، سینه هاشان را میان در و دیوار خرد می کنند و حریمشان را نابود می سازند! گرچه مقام حضرت زهرای اطهر(س) قابل قیاس با آنان نیست، اما آنها نیز در خطَ او مبارزه می کنند و دفاع از آنها، کم از دفاع از حضرت زهرا نیست!

و امروز وظیفه من ِ مسلمان، هزاران بار سنگین تر از وظیفه مسلمانی است که در زمان حضرت فاطمه (س) در مقابل ستمگری سکوت کرد. چرا که آن روز اسلام ِ باطل در مقابل اسلام ِ حق ایستاد و شاید حق و باطل برای مسلمان عامی آن روز درآمیخته بود. اما امروز، باطل ِ مبین و آشکار، با فریاد اسلام ستیزی گستاخانه در مقابل اسلام ایستاده است و حقّ و باطل بر همگان آشکار است و منی که فریاد «یا لیتنی کنتُ معک» سر می دهم باید بدانم وظیفه دارم، مسئولم و مکلّفم، در برابر یزیدیانِ امروز بایستم و از حریم ِ زنان ِ راه فاطمه(س) و مردان ِ راه علی (ع) دفاع کنم.

فراموشم نشود، «امر به معروف و نهی از منکر»، درست مثل نماز خواندن بر من واجب است و از بزرگترین جبه های امر به معروف و نهی از منکر، دفاع از فلسطین ِ مظلوم و مبارزه بات صهیونیست ِ غاصب است.

کاش فراموشم نشود...

پی نوشت ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ا- بأی ذنب ٍ قتلت

2- قال رسول الله: «فاطمةُ بضعت منّی، من اذاه فقد اذانی و من اذانی فقد اذالله»